Over Louise

Ik ben geen kopieerapparaat

“Een levend persoon op het doek vastleggen is het meest uitdagende dat er is. Dat kun je niet vergelijken met het schilderen van een bos bloemen of een landschap.”

Louise Bramer is al 40 jaarlang kunstenares . Tijdens haar opleiding aan de kunstacademies in Groningen en Den Haag specialiseerde zij zich in portretten.

“Een portret is meer dan een gezicht. Ik probeer de hele persoon te vatten, ik schrijf een verhaal met de kwast. Daarom wil ik de mensen het liefst ook zien om te poseren. Niet alleen stilzittend, nee, ze mogen ook af en toe rondlopen. Dan let ik op hun houding, hoe ze praten, hoe ze bewegen”

“Soms werk ik op locatie, ik schilder graag iemand in zijn eigen stoel in z’n eigen interieur, dat is prachtig, vooral bij oudere mensen is dat mooi. Een goed portret moet herkenbaar zijn. Daarbij gaat het niet alleen om uiterlijke kenmerken als ogen en mond, maar om de hele persoonlijkheid.”

Olieverf, pastelkrijt, Houtskool of aquarel; Louise Bramer gebruikt diverse technieken. Dat gebeurt in overleg met de opdrachtgever, hoewel ze haar voorkeuren en vaste uitgangspunten heeft. “Van kinderen maak ik graag een aquarel in frisse kleuren maar tegenwoordig wordt veel naar olieverf gevraagd. Bij kinderen vraag ik hun favoriete knuffel mee te nemen, deze wordt dan ook vereeuwigd, dat is leuk voor later.”

“Ik bestudeer nauwkeurig hoe de persoon in kwestie het beste op het doek komt. Een directeur zet ik groot in het vlak. Zo lijkt hij echt de baas. Bij een warme persoonlijkheid kies ik een koele achtergrond, zodat die uitstraling nog meer naar voren komt. Zo verdiep ik mij in elke persoon en ontstaat er vaak een band, dat is geweldig.”

Naschilderen van foto’s is er niet bij.”ik ben geen kopieerapparaat.” 

Geen kunstje maar schoonheid van kunst, een mooi levend schilderij van de persoon in kwestie te maken is mijn doel.

Sommigen moeten even wennen aan een schilderij. Als het eenmaal hangt, hoor ik dat de eigenaren het steeds mooier gaan vinden. Vaak wordt er heel emotioneel gereageerd. Dat gebeurt bijvoorbeeld als een opa en oma hun kleinkinderen laten schilderen als verrassingscadeau voor de ouders. Dat gaat vaak gepaard met een traan, dat is toch prachtig?”